TWÓJ RÓD - uwagi, uzupełnienia, sugestie czytających.

Krzysiek · 2015-07-31 10:49:27

Chciałbym aby ten wątek był żywy..Dlatego wdzięczny będę za każdą uwagę..

Krzysiek Radliński...

Krzysiek · 2015-08-25 11:03:50

Krzysiek napisał:
Chciałbym aby ten wątek był żywy..Dlatego wdzięczny będę za każdą uwagę..

Krzysiek Radliński...

RAFAŁ RADLIŃSKI

A K T O R

Korzenie artystyczne:
Dzięki mamie, która w czasie dzieciństwa organizowała mu domowe przedstawienia, polubił teatr.
Dawało mu to sporą dawkę humoru i zabawy.
W czasie nauki w Technikum Gastronomicznym przez 4 lata bawił się w szkolnym kabarecie..."Chochla".
Następnie nadszedł poważniejszy czas spotkań z ludźmi teatru i samym teatrem, podczas studiów animacji kultury, by w końcu porzucić go na cztery lata.

Miłość do teatru wygrała i tak od 2008 roku jest aktorem TPK.

W TPK: Poszukuje, tworzy, męczy się, dobrze się bawi i zawsze ma tremę, gdy czeka w kulisie na swoje wejście...

Zawodowo: Na co dzień otoczony jest grupą dzieci i młodzieży... To daje mu energię do działania, ale i też ją zabiera, jednym słowem czuje, że żyje i ciągle się czegoś nowego dzięki nim uczy.

Mniej zawodowo: Lubi być w towarzystwie dobrych ludzi, lubi podróże, rower na zmianę z pływaniem, dobre piwo i wciągającą książkę, a poza tym lubi też.....teatr

Zagrał w: WITKACY BEZ KOŃCA, BORYSEK, OKTOŁBER

Bohater - spektakl realizowany na podstawie Kartoteki Tadeusza Różewicza. Twórcy spektaklu postanowili ograniczyć do minimum postać Bohatera. Istnieje tylko w wersji słownej w dialogach postaci drugoplanowych. W konsekwencji tego zabiegu, życiorys Bohatera zostaje rozmieniony na wiele postaci, które stają się postaciami pierwszoplanowymi. Teksty Różewicza przeplatają się z tekstami autorów spektaklu. Barwny korowód bohaterów zostaje nakręcony. Spektakl tworzą połączone siły aktorów Teatru Pierwszego Kontaktu oraz warsztatów teatralnych przy TPK.
55 lat Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej
2012 - Międzynarodowy Rok Spółdzielczości
Dom Kultury BŁONIE
oraz
Dom Kultury
Lubelskiej Lubelskiej Lubelskiej Lubelskiej Lubelskiej Lubelskiej Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej
serdecznie zapraszają na spektakl
Teatru Pierwszego Kontaktu
na podstawie Kartoteki Tadeusza Różewicza
pod tytułem
Bohater

Teatr Pierwszego Kontaktu: Rafał Radliński
Scenariusz i reżyseria: Tomasz Załucki

Występują: Rafał Radliński, Paweł Pasieczny, Joanna Jurkiewicz, Anna Kuźma, Rafał Wartacz, Damian Kurant, Joanna Baran, Katarzyna Kret, Katarzyna Walczak, Konstancja Szkudlarek, Aneta Winiarska, Mateusz Maj, Katarzyna Czyżewska.
Aranżacja muzycznaAranżacja muzycznaAranżacja Aranżacja muzyczna : Maciej Wieżyński

Krzysiek · 2017-01-08 10:57:32

Henryk Radliński
Powrót

Henryk Radliński
Urodził się 7 stycznia 1917 w Podklasztorze, w powiecie zamojskim.
Ojciec, Paweł, pochodził ze wsi Szewnia, matka, Jadwiga, pochodziła z Jedzielisk, oboje ukończyli szkoły rolnicze.
Rodzice Henryka Radlińskiego nie posiadali własnej ziemi.
Ojciec zajmował się ogrodnictwem, pszczelarstwem, zimą także stolarką.
Matka pracowała na roli oraz zajmowała się domem.

Henryk Radliński miał cztery siostry i dwóch braci (obaj bracia oraz siostra Emilka zmarli w wczesnych latach, przeżyły trzy siostry - Maria, Ludwika i Irena, Zofia).

W 1920 roku rodzina przeniosła się do wsi Kąty, tam Henryk Radliński uczęszczał do pierwszej szkoły.
W wieku 11 lat rozpoczął naukę w szkole w Wielączy.

W latach 1931-1934 kształcił się w Seminarium Nauczycielskim o w Szczebrzeszynie.
Ponieważ tę placówkę zamknięto, kolejne dwa lata uczęszczał do Seminarium w Leśnej Podlaskiej, tam też zdał maturę.

W 1936 roku zmarł ojciec Henryka Radlińskiego. Aby pomóc w utrzymaniu rodziny Henryk Radliński rozpoczął pracę w szkole, w gminie Radecznica.

Pozostał w niej przez dwa lata.

We wrześniu 1938 rozpoczął służbę wojskową - trwała do września 1939.

Henryk Radliński z siostrą.

W dniu wybuchu wojny pełnił obowiązki dowódcy warty garnizonowej.
Batalion, w którym służył, rozpoczął przegrupowania na Kresy Wschodnie.
Po 17 września 1939 i rozformowaniu wojsk polskich Henryk Radliński wrócił do rodzinnych Kątów, z grupą kolegów zajął się gromadzeniem i ukrywaniem broni.
W październiku 1939 Henryk Radliński objął funkcję kierownika szkoły w Źrebcach, w gminie Sułów.
W tym samym czasie wstąpił do konspiracji, do organizacji Służba Zwycięstwu Polsce. Jako komendant otrzymał zadanie utworzenia siatki SZP w gminie Sułów.
Od jesieni 1941 Henryk Radliński zaangażowany był w organizację tajnego nauczania na terenie gminy Sułów, sam uczył geografii oraz historii. 1 lipca 1943 roku został aresztowany przez Niemców.
Groziło mu rozstrzelanie, ostatecznie jednak trafił do obozu przejściowego w Zamościu (na dwa i pół miesiąca).
Następnie został przydzielony do kolumny roboczej na lotniskach w Łabuniach, potem w Mokrem i Klemensowie. Ze względu na znajomość niemieckiego został przydzielony do pracy biurowej i rachunkowej. Prawdopodobnie Niemcy nigdy nie dowiedzieli się o jego działalności konspiracyjnej.
Wraz z czterema innymi więźniami udało mu się uciec. Zgłosił się do komórki AK Kawęczyn, następnie skrył się w lesie gdzie dołączył do grupy konspiracyjnej jako oficer szkoleniowy - do wiosny 1944 przeprowadzał szkolenia na podoficerów AK.
W lipcu 1944 oddział Henryka Radlińskiego został przemieszczony do Latyczyna, wezwany na miejsce koncentracji i wziął udział w akcji "Burza". Po zakończeniu akcji grupa Henryka Radlińskiego złożyła broń. Henryk Radliński w konspiracji i gotowości pozostał do 19 stycznia 1945, kiedy ostatecznie wydano decyzję o rozwiązaniu AK.
Zagrożony aresztowaniem za służbę w AK, Henryk Radliński wyjechał z Zamojszczyzny na Śląsk, znalazł zatrudnienie w Szkole Podstawowej nr 8 w Szopienicach. Jednocześnie podjął studia ekonomiczne. Jako przewodniczący Bratniej Pomocy organizował pomoc materialną dla studentów.
W 1948 roku został wydelegowany do Warszawy do pracy w ZG ZMP w wydziale młodzieży szkolnej. Kontynuował studia w Szkole Głównej Służby Zagranicznej (dyplom w 1951 roku). Zajmował się także organizacją obozów dla młodzieży członkowskiej ZMP.

Henryk Radliński z żonną Modestą na spacerze.

W 1949 roku w Zakopanem poznał przyszłą żonę, Modestę Halinę. Ślub odbył się w 1949 roku, zaraz potem Henryk Radliński wraz z żoną zamieszał w Warszawie.
W 1954 roku podjął pracę dziennikarską w "Sztandarze Młodych".
W 1957 roku powrócił do pracy nauczyciela, był także przewodnikiem wycieczek.
W latach 1959-1966 działał w strukturach ZNP rejonu Śródmieście, w Warszawie.
W 1966 roku został dyrektorem Pomaturalnego Studium Stenotypii i Języków Obcych dla Pracujących.
W 1986 roku przeszedł na emeryturę. Zasiadał we władzach Zarządu Oddziału i Okręgu ZNP w Warszawie.
W latach 1989-2002 pełnił obowiązki przewodniczącego Okręgowej Komisji Historycznej ZNP. Za jego kadencji został wydany m.in. wielotomowy "Słownik biograficzny zasłużonych dla oświaty i wychowania w Warszawie i województwie stołecznym warszawskim od 1919 roku". Jest także autorem pozycji "Działalność ZNP w Warszawie i województwie w latach 1916-2000".

Henryk Radliński z żoną Modestą w zaciszu domowym

Henryk Radliński ma dwóch synów (żona zmarła w 2007 roku). Od kilku lat zajmuje się poezją, wydał dla rodziny tomik wierszy pod tytułem "Ciesz się życiem", w najbliższym czasie ukaże się kolejny.

Krzysiek · 2017-01-08 11:18:01

Powstanie listopadowe 1830-1831.

Radlińscy wyróżnieni Orderem Virtuti Militari

Powstanie listopadowe 1830-1831, powstanie narodowe przeciw Rosji, trwające od 29 XI 1830 do października 1831.
Objęło swym zasięgiem Królestwo Polskie, Litwę, część Ukrainy i Białorusi.
Sprowokowane m.in. łamaniem konstytucji Królestwa z 1815 oraz represjami wobec tajnych związków i organizacji.

Do wybuchu walk przyczyniły się rewolucje we Francji i Belgii (Rewolucja belgijska 1830, Rewolucja lipcowa we Francji 1830)
oraz planowana wobec nich interwencja Rosji.

Spiskowcy zdecydowali się rozpocząć powstanie od zamachu na wielkiego księcia Konstantego,
atakując jego rezydencję w Belwederze.
Inne oddziały miały za zadanie zajęcie koszar rosyjskich i rozbrojenie znajdujących się tam żołnierzy.

Wobec przewagi przeciwnika Polacy postanowili skoncentrować swe siły.
Zarządzono taktyczny odwrót w kierunku Warszawy, gdzie powstańcy zamierzali stoczyć decydującą bitwę.
W trakcie odwrotu doszło do kilku bitew i potyczek.
14 II 1831 pod Stoczkiem jazda polska generała J. Dwernickiego pokonała rosyjską brygadę kawalerii.
Do zasadniczego starcia doszło na polach Grochowa w dniach 24 i 25 II 1831.

Wskutek ciężkich strat poniesionych w bitwie Dybicz zrezygnował ze szturmu na Warszawę.
Po bitwie pod Grochowem naczelne dowództwo powierzono generałowi J. Skrzyneckiemu.
Jednocześnie wykorzystano okres przerwy w działaniach wojennych dla wzmocnienia armii.
Do wojska napłynęło wielu ochotników z innych zaborów.

W końcu marca wybuchło powstanie na Żmudzi, które objęło wkrótce znaczne obszary Litwy i Białorusi.
W marcu wojsko polskie przystąpiło do ograniczonej ofensywy,
odnosząc sukcesy w bitwach pod Dębem Wielkim (31 marca) i Iganiami (10 kwietnia).
Znacznie gorzej zakończyła się akcja polska przeciwko gwardiom carskim rozlokowanym w rejonie Łomży.
Bitwa pod Ostrołęką
Wojska rosyjskie w porę wycofały się, zostawiając Polaków zagrożonych natarciem Dybicza.
W dniu 26 maja doszło do bitwy pod Ostrołęką, która wskutek nieudolnego dowodzenia skończyła się porażką wojsk polskich.
Przegrana pod Ostrołęką spowodowała załamanie się Skrzyneckiego,
który utracił wiarę w zwycięstwo i radził natychmiastowe podjęcie układów.

Bierność naczelnego wodza umożliwiła armii rosyjskiej (po śmierci Dybicza dowodzonej przez I.F. Paskiewicza)
spokojny przemarsz przez północne Mazowsze, sforsowanie Wisły i podejście od zachodu pod Warszawę.
Bezczynność naczelnego wodza wywołała wzburzenie, 15 sierpnia doszło w Warszawie do wielkich demonstracji,
w toku których żołnierze i lud domagali się przeprowadzenia zmian w rządzie i objęcia kierownictwa powstania przez lewicę.
Doszło do rozruchów, rząd utracił kontrolę nad wydarzeniami w stolicy.
Oblężenie Warszawy i upadek powstania
W tych warunkach władzę przejął generał J. Krukowiecki, także nie wierzący w zwycięstwo powstania.
Krukowiecki surowo rozprawił się z uczestnikami rozruchów i wobec dwukrotnej przewagi Rosjan chciał kapitulować.
Dopiero na wyraźne polecenie sejmu przystąpił do obrony Warszawy.
W dniu 6 IX 1831 rozpoczął się szturm, główne uderzenie skierowało się na Wolę.

Mimo pełnej poświęcenia postawy wojska polskiego pierwsza linia fortyfikacji znalazła się w ręku wroga
(śmierć poniósł generał J. Sowiński).
Krukowiecki przystąpił do rokowań z Paskiewiczem i poddał stolicę.
Wojsko polskie, a wraz z nim rząd i sejm wycofały się do Zakroczymia.
Sejm powierzył dowództwo nad powstaniem M. Rybińskiemu, później J.N. Umińskiemu.
Nie miało to już jednak większego znaczenia, gdyż powstanie faktycznie upadło wraz z kapitulacją Warszawy.

Większość wojska polskiego, a także cywilne kierownictwo powstania przekroczyły granicę pruską
i udały się na emigrację (Wielka Emigracja).
Ostatnie kapitulowały twierdze w Modlinie (9 października) i Zamościu (21 października).
Klęska powstania listopadowego spowodowała ograniczenie autonomii Królestwa Polskiego
i nasilenie ucisku narodowego we wszystkich zaborach.

Radliński Józef - - , por. p. 4 piech. lin. VM zł. 1815-1820. - - -

Radliński Kasper - - , kap. p. 4 piech. lin. VM zł. 1815-1830. - - -

Radliński Kruk - Eugeniusz - legionista - 01 PPL - VM V kl. - 1918-20

Radliński Mikołaj - - kapitan - 4 pułk liniowy - Złoty - 9 Czerwca 1831

Radliński Stanislaw - - porucznik - 4 pułk piechoty liniowej - Złoty - 15 Września 1831

Chwała Ich Pamięci...

Ogłoszenie

#1 2015-07-31 10:49:27

TWÓJ RÓD - uwagi, uzupełnienia, sugestie czytających.

#2 2015-08-25 11:03:50

Re: TWÓJ RÓD - uwagi, uzupełnienia, sugestie czytających.

Krzysiek napisał:

#3 2017-01-08 10:57:32

Re: TWÓJ RÓD - uwagi, uzupełnienia, sugestie czytających.

#4 2017-01-08 11:18:01

Re: TWÓJ RÓD - uwagi, uzupełnienia, sugestie czytających.

Stopka forum